Szwajcarskie i Niemieckie uzdrowiska z powodzeniem oferują terapie z zastosowaniem glinki. Na Zachodzie stosowanie glinki w lecznictwie i kosmetologii jest dzisiaj bardzo popularne.

W Polsce metoda ta staje się dopiero metodą poznawaną i coraz bardziej docenianą. Niekwestionowanym autorytetem w tematyce terapii glinką – agrilloterapii – jest doktor medycyny Jadwiga Górnicka (propagatorka naturalnych metod leczenia).

Skład i kolor

Glinka jest osadową skałą pochodząca z głębokich pokładów Ziemi. Do celów leczniczych wykorzystywana jest glinka koloru zielonego, żółtego, czerwonego, różowego i białego. Głównym składnikiem glinki jest krzem. Najwięcej krzemu, bo aż 91%, zawiera biała odmiana.

Oprócz krzemu, glinka zawiera bogactwo soli mineralnych – żelazo, potas, magnez, wapń, tytan, sód i mangan. Jej kolor zależy od zawartości żelaza i jego wartościowości. Jony żelaza trójwartościowego nadają glince kolor czerwony, jony dwuwartościowe – zielony. Najmniej tego pierwiastka posiada glinka biała.
 

fot. terawarner.com

W Polsce, pokłady najcenniejszej zielonej glinki, znajdują się w Gąskach w województwie kujawsko-pomorskim. Zagraniczni turyści, po zwiedzeniu miejskiej latarni morskiej, szturmują apteki i drogerie, w celu zakupienia miejscowej glinki.

Właściwości

Glina, wydobyta z głębokich warstw gleby, nie zawiera bakterii chorobotwórczych. Dodatkowym zabezpieczeniem przed możliwymi, szkodliwymi składnikami, jest proces prażenia, któremu jest podawana.

Glinka posiada niezwykłe właściwości adsorpcyjne i neutralizujące toksyczne substancje. Ma też zdolność przyciągania ładunków dodatnich (większość toksyn w naszym organizmie ma taki ładunek).

W zależności od rodzaju schorzenia może być stosowana zewnętrznie i wewnętrznie. Silnie działa na skórę powodując jej oczyszczenie, mineralizację, wygładzenie. Ponadto działa przeciwzapalnie i łagodząco.

Stosowana wewnętrznie, między innym jako środek do picia, działa normalizująco na pH płynów ustrojowych, a zawarte w niej enzymy oczyszczają krew, działają antyseptycznie, regulują pracę jelit, aktywizują procesy regeneracji tkanek.

W trakcie zabiegów z zastosowaniem glinki (kąpieli, kataplazmów, picia rozcieńczonego roztworu) do organizmów dostaje się moc zawartych w niej niezbędnych dla zdrowia biopierwiastków: wapnia, magnezu, glinu, kobaltu, cynku i selenu.

Działanie przeciwbólowe

Podobno, stosując glinkę, można wyleczyć ponad 100 schorzeń. Sporządzone z niej roztwory koloidalne leczą między innymi: zapalenia jelit, okrężnicy, wrzody żołądka, zaparcia, schorzenia prostaty, a nawet stwardnienie rozsiane.

Glinka może być przykładana na skórę w postaci tak zwanych kataplazmów (ciepłych lub zimnych okładów). Leczą one między innymi: bóle reumatyczne, lumbago, złamania, zwichnięcia, skręcenia, grzybice skóry, czyraki, żylaki, egzemy. Okłady z glinki stosuje się przez okres trzech godzin, chociaż często kuracja wydłuża się na całą noc. Kąpiele w glince stanowią znakomitą wspomagającą kurację w schorzeniach reumatycznych.

Używana jest też jako substytut pasty do zębów – działa antyseptycznie, usuwa przykry zapach, zapobiega paradontozie.

Kosmetyki

Niezwykłe właściwości glinki odkryła też kosmetologia. Okazało się, że jest idealnym kosmetykiem leczniczym. Czysta, dobrze dobrana glinka to znakomity środek kosmetyczny, nie powodujący uczuleń. Duża zawartość krzemu powoduje, że uelastycznia skórę, poprawia stan tkanki łącznej, zmniejsza rozstępy oraz leczy cellulit, poprawia stan włosów i paznokci.

Glinka reguluje pracę gruczołów łojowych, usuwa martwy naskórek, działa przeciwzapalnie. Do pielęgnacji skóry wykorzystywana jest glinka o różnych kolorach. Glinkę różową stosuje się w pielęgnacji skóry alergicznej, skłonnej do podrażnień. Biała glinka pielęgnuje skórę suchą ze skłonnościami do zmarszczek. Czerwona - zapobiega pękaniu naczyń krwionośnych. Glinka zielona leczy między innymi: trądzik, wypryski i wrzody.

Kosmetolodzy stosują ją między innymi w postaci leczniczych maseczek: przeciwtrądzikowych, przeciwzmarszczkowych i  zapobiegających wypadaniu włosów. Do maseczek dodawane są też (w celu wzmocnienia działania) wyciągi ziołowe między innymi z miłorzębu japońskiego, zielonej herbaty, aloesu, oleju z jojoby.

Pudrowanie glinką otartej, pokrytej wrzodami skóry stosowane jest w celu dezynfekcji i przyspieszenia gojenia. Zaś szampony z glinki stosowane są do zniszczonych potrzebujących pomocy włosów.

Do celów kosmetycznych coraz częściej stosuje się glinkę z najstarszych pokładów tzw. glinkę kambryjską. Maseczki z tej glinki powodują delikatny „lifting” skóry i wygładzając ją. Ten rodzaj glinki stosowana jest w tonikach, mleczkach, mydłach, kremach regeneracyjnych, żelach myjących i innych preparatach kosmetycznych.

Leczenie glinką wymaga dużej wiedzy medycznej i kosmetologicznej, dlatego zabiegi z zastosowaniem różnego rodzaju tego surowca powinny być przeprowadzane przez specjalistów. Nadal niedoceniany dar ziemi zdobywa powoli uznanie wśród zwolenników naturalnych metod terapii.

Piotr Derentowicz